۱۳۸۸ مهر ۳۰, پنجشنبه

تحمیدیه ی گلستان سعدی

منت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربت اس و به شکر اندرش مزید نعمت .هر نفسی که فرو میرود ممدحیات است و چون برمی ای مفرح ذات پس در هر نفس دونعمت موجود و در هر نعمت شکری واجب.
از دست وزبان که برآید                 کز عهده ی شکرش بدر آید
بنده همان به که زتقصیر خویش                     عذر به درگاه خدای آورد
ور نه سزاوار خداوندیش                                            کس نتواند که بجای آورد

۱۳۸۸ مهر ۲۴, جمعه

جمعه نامه

صبح ز بعد سحری خواب بچشمم نرود
این نسیم سحری هیچ زیادم نرود
گفتم که خسته ام بروم بر بستر و خواب
گفتم این مطلع فجر کاش که هرگز نرود