منت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربت اس و به شکر اندرش مزید نعمت .هر نفسی که فرو میرود ممدحیات است و چون برمی ای مفرح ذات پس در هر نفس دونعمت موجود و در هر نعمت شکری واجب.
از دست وزبان که برآید کز عهده ی شکرش بدر آید
بنده همان به که زتقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد
ور نه سزاوار خداوندیش کس نتواند که بجای آورد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر